Zondag in Shanghai, ook hier de rustigste dag van de week, en daarom ideaal om eens te gaan wandelen in de stad. We besloten een wandeling uit het boek te nemen dat ik van de week had gekocht. Om een uur of 11 zaten we in de taxi op weg naar The Bund, de bekendste plek van Shanghai. De Bund is van oudsher de toegangspoort tot de stad, de kade langs de rivier waar de reizigers aan land kwamen en waar de internationale bedrijven en vooral banken het ene na het andere Art Deco pronkstuk lieten neerzetten. Om alle gebouwen van de Bund te bekijken heb je eigenlijk een hele dag nodig, maar dat moeten we eens een keer op een werkdag doen, want dan kun je de gebouwen zelf in. De meesten zijn namelijk nog steeds in functie als bank of handelskantoor en ook Armani, Valentino en andere modegrootheden hebben hier hun hoofdvestiging binnen China. Op dit moment is het echter een beetje een puinhoop omdat ze de metrolijnen aan het doortrekken zijn voor de Expo 2010. Veel stof en rommel dus, maar als je op de promenade langs het water gaat lopen, kun je er wel goed overheen kijken. Deze promenade geeft schitterend uitzicht op de zeer indrukwekkende andere oever van Shanghai, het nieuwe deel, Pudong. Hier staan de van ansichtkaarten bekende gebouwen zoals de Pearl televisietoren en de Bank of China tower, het hoogste gebouw van China.
Het was wel erg bewolkt vandaag, zodat alles een beetje somber oogde, maar ach, we hebben vier jaar de tijd, dus we zien het nog wel eens met een zonnetje. Op de promenade lopen heel veel Chinese dagjesmensen, klikklikklik, en ook onze kindjes werden regelmatig op de foto gezet. Ik denk dat ik maar een bordje in het Chinees ga maken met daarop ‘kijkgeld gevraagd’. Ach, ze zijn erg vriendelijk en de kindjes vallen ook wel op natuurlijk en vooral Sophie kan op heel veel ‘ahhhh gossie kijk nou eens’ op z’n Chinees rekenen met haar haardos. Mams vindt het allemaal best en lacht vriendelijk terug totdat een dame aan haar ging zitten, dan komt de leeuwin boven en een snauw in het Nederlands om je handen thuis te
houden wordt ook door een Chinees uitstekend begrepen. Kijken prima, maar wel afblijven! Vanaf de Bund trokken we de oudste wijk van Shanghai in, de zogenaamde French Consession. Dit deel was begin 1900 de vrijhandelszone van Frankrijk en leefde met eigen regels, eigen politie en had zelfs een eigen elektriciteits - en rioolsysteem. Veel huizen uit die tijd zijn nog bewaard gebleven en vormen een vreemd decor voor het Chinese leven dat zich er nu in genesteld heeft. Toch als je je ogen een beetje dichtknijpt (en je neus…!) kun je je heel goed voorstellen hoe het er hier vroeger uitzag. Wat leuk is van de handel hier, is dat alles geclusterd is. Eerst kwamen we in de fourniturenwijk. Alle winkeltjes hadden een specialisatie op dit gebied, winkeltje met alleen maar knopen, band, roefjes, kantjes, kraaltjes….tientallen. Een eindje verder werd het het gebied van de muziekinstrumenten: gitaarwinkels,
pianozaken, drumstelshops, trompetspecialisten enz. Heel bijzonder. Helaas ging het halverwege de toer enorm hozen, dus we zijn maar in de taxi gestapt en naar huis gereden. We hebben lekker buiten de deur gelunched in een zaakje dat helemaal ingericht was voor kinderen, dus Tristan heeft lekker pannenkoeken gegeten en in de ballenbak gelegen. Met een rood hoofd natuurlijk.Aan het einde van de middag hadden we onze eerste social date, een kopje koffie met de Nederlandse collega van Drik, zijn vrouw en hun twee jongens. De oudste is net zo oud als Tristan en de kleine is een maandje jonger dan Sophie, dus dat is erg leuk. De boys konden het gelijk goed met elkaar vinden, bleken dezelfde interesses te hebben (Carrs, Thomas en rennen), dus het eerste vriendje is gemaakt. Hartstikke leuk en we wonen ook nog bij elkaar om de hoek.
Zondag in Shanghai, ook hier de rustigste dag van de week, en daarom ideaal om eens te gaan wandelen in de stad. We besloten een wandeling uit het boek te nemen dat ik van de week had gekocht. Om een uur of 11 zaten we in de taxi op weg naar The Bund, de bekendste plek van Shanghai. De Bund is van oudsher de toegangspoort tot de stad, de kade langs de rivier waar de reizigers aan land kwamen en waar de internationale bedrijven en vooral banken het ene na het andere Art Deco pronkstuk lieten neerzetten. Om alle gebouwen van de Bund te bekijken heb je eigenlijk een hele dag nodig, maar dat moeten we eens een keer op een werkdag doen, want dan kun je de gebouwen zelf in. De meesten zijn namelijk nog steeds in functie als bank of handelskantoor en ook Armani, Valentino en andere modegrootheden hebben hier hun hoofdvestiging binnen China. Op dit moment is het echter een beetje een puinhoop omdat ze de metrolijnen aan het doortrekken zijn voor de Expo 2010. Veel stof en rommel dus, maar als je op de promenade langs het water gaat lopen, kun je er wel goed overheen kijken. Deze promenade geeft schitterend uitzicht op de zeer indrukwekkende andere oever van Shanghai, het nieuwe deel, Pudong. Hier staan de van ansichtkaarten bekende gebouwen zoals de Pearl televisietoren en de Bank of China tower, het hoogste gebouw van China. 
Het was wel erg bewolkt vandaag, zodat alles een beetje somber oogde, maar ach, we hebben vier jaar de tijd, dus we zien het nog wel eens met een zonnetje. Op de promenade lopen heel veel Chinese dagjesmensen, klikklikklik, en ook onze kindjes werden regelmatig op de foto gezet. Ik denk dat ik maar een bordje in het Chinees ga maken met daarop ‘kijkgeld gevraagd’. Ach, ze zijn erg vriendelijk en de kindjes vallen ook wel op natuurlijk en vooral Sophie kan op heel veel ‘ahhhh gossie kijk nou eens’ op z’n Chinees rekenen met haar haardos. Mams vindt het allemaal best en lacht vriendelijk terug totdat een dame aan haar ging zitten, dan komt de leeuwin boven en een snauw in het Nederlands om je handen thuis te 
houden wordt ook door een Chinees uitstekend begrepen. Kijken prima, maar wel afblijven! Vanaf de Bund trokken we de oudste wijk van Shanghai in, de zogenaamde French Consession. Dit deel was begin 1900 de vrijhandelszone van Frankrijk en leefde met eigen regels, eigen politie en had zelfs een eigen elektriciteits - en rioolsysteem. Veel huizen uit die tijd zijn nog bewaard gebleven en vormen een vreemd decor voor het Chinese leven dat zich er nu in genesteld heeft. Toch als je je ogen een beetje dichtknijpt (en je neus…!) kun je je heel goed voorstellen hoe het er hier vroeger uitzag. Wat leuk is van de handel hier, is dat alles geclusterd is. Eerst kwamen we in de fourniturenwijk. Alle winkeltjes hadden een specialisatie op dit gebied, winkeltje met alleen maar knopen, band, roefjes, kantjes, kraaltjes….tientallen. Een eindje verder werd het het gebied van de muziekinstrumenten: gitaarwinkels,
pianozaken, drumstelshops, trompetspecialisten enz. Heel bijzonder. Helaas ging het halverwege de toer enorm hozen, dus we zijn maar in de taxi gestapt en naar huis gereden. We hebben lekker buiten de deur gelunched in een zaakje dat helemaal ingericht was voor kinderen, dus Tristan heeft lekker pannenkoeken gegeten en in de ballenbak gelegen. Met een rood hoofd natuurlijk.Aan het einde van de middag hadden we onze eerste social date, een kopje koffie met de Nederlandse collega van Drik, zijn vrouw en hun twee jongens. De oudste is net zo oud als Tristan en de kleine is een maandje jonger dan Sophie, dus dat is erg leuk. De boys konden het gelijk goed met elkaar vinden, bleken dezelfde interesses te hebben (Carrs, Thomas en rennen), dus het eerste vriendje is gemaakt. Hartstikke leuk en we wonen ook nog bij elkaar om de hoek.
2 opmerkingen:
hallo allemaal
leuk stukje maar ze moeten wel met hun tengels van Sophie afblijven. Goed gedaan moeder.
groetjes en aai de kinderen maar over hun bolletjes.
aloha, vanaf de andere kant van de ethernet kabel in jullie huis mail ik dat de zon heeft geschenen dus ontbijt in de achtertuin met nonnekoor op de achtergrond vanuit de kerk, moest wel wennen dat ie gepen van de hervormde elle lange diensten hebben.
Alles staat nog in dozen en wordt langzaam maar zeker gerangschikt in diverse kamers, maar het is superrelaxed zo hier. gisterenavond in hotel new york gegeten om op symbolische wijze het stokje over te nemen van de randweg en rotterdam!!
tot laters
Een reactie posten