Kung Fu pandabeertje

Al voordat we naar China gingen, riep Tristan dat hij op Kung Fu wilde. Geen idee waar hij dat vandaan had, de bovengenoemde film had hij toen nog niet gezien. Eenmaal hier bleek dat lessen pas begonnen voor vijfjarigen, dus hij moest nog een tijdje wachten. Maar toen hoorden we dat er op school ook Kung Fu gedaan kon worden. Ze hebben in blokken van 10 weken steeds een aantal buitenschoolse activiteiten, en de juf van Tristan, die dit jaar voor het eerst op school is, bleek een heuse Kung Fu master te zijn (altijd handig met lastige kleuters)! Maar helaas, blok 1 was ook alleen vanaf vijf jaar, ze wilden eens kijken of de kindjes het een beetje leuk vonden. Ja dus, en in blok 2 mochten ook de vierjarigen meedoen. Maar helaas, juf Garmaan had zelf iets te fanatiek getraind en zat met een beschadigde nekwervel. Inmiddels hadden we Tristan opgegeven voor kleutervoetbal, ook leuk, maar toen ging Kung Fu toch door. Ze hadden een echte Chinese master weten te strikken en gelukkig was het op een andere dag dan het voetballen. Toen ik Tristan vroeg of hij desondanks nog steeds wilde, zei hij, 'jaaaaaa, maar dan wil ik wel de Panda zijn!'. Schattig toch.
En vandaag was het dan zover. De master zag er zeer indrukwekkend uit in zijn zijden gevechtspak, maar hij had een hele joviale uitstraling. De mannetjes (geen enkel meisje had het aangedurfd zich op te geven) werden flink aan het werk gezet: groeten, buigen, zweefrol maken, stoten, hoog trappen en op 1 been rondzwaaien. Het ging allemaal erg goed en ze hadden er duidelijk lol in. Tot slot mochten ze om de beurt de master aanvallen, Tristan mocht als eerste en dat liet hij zich geen tweemaal zeggen. Hij werd bloedfanatiek, ging vol in de aanval, maar werd uiteindelijk met een schouderworp gevloerd, waarna hij helemaal in een deuk lag van het lachen. Thuis hebben we de breekbare spullen maar een eindje hoger gezet, dat wordt nog wat!

ps: de foto's zijn wat onscherp, want de mama's moesten achter glas toekijken!