Column 4: Integreren? Globaliseren!

Vanuit mijn Rotterdamse keukenraam zag ik regelmatig de 'Integreren is meedoen-tram' langsrijden. Integratie is al zolang ik mij kan herinneren een hot issue en ik vrees dat dat altijd zo zal blijven. Intergreren is namelijk tegen de menselijke natuur. Waar ter wereld je ook komt, zodra mensen van het ene naar het andere land verhuizen, zoeken ze hun eigen volkje op. En dat is logisch; je spreekt dezelfde taal, hebt dezelfde cultuur en je begrijpt elkaar. In een vreemd land met mensen en regels die je niet kent en begrijpt, biedt een landgenoot houvast, hulp en geborgenheid. Dus zoeken in de Nederland de Polen de Polen op, doen de Turken boodschappen in Turkse winkels en gaan Chinezen bij elkaar wonen in China town. Logisch. Hier in Shanghai is het niet veel anders. Iedere nationaliteit heeft zijn eigen vereniging, compleet met website, clubblad en activiteitenagenda. De keuze voor het huis wordt grotendeels bepaald door hoeveel landgenoten er op de betreffende compound wonen. Kindertjes gaan naar de Britse, Amerikaanse, Engelse, Franse, Duitse of internationale school en gisteren waren we als een kind zo blij toen Sinterklaas ingehaald werd aan de Bund (hoera, koffie met speculaas!). Contact met de Chinese bevolking is gering, taal en cultuur blijken toch een flinke barriere te zijn om vriendschappen te sluiten, en ach, over een paar jaar is men hier toch weer weg, dus waarom zou je moeite doen. En dat is toch zonde. Ik vind het nog steeds fantastisch om me hier onder te dompelen in het alledaagse Chinese leven, me te verbazen over hoe de dingen hier gaan en me te vergapen aan de combinatie van glanzende wolkenkrabbers en eeuwenoude drakendaken. Ik zit braaf op Chinese les, koop mijn groente en fruit op straat, ga altijd met de Chinese taxi, eet elke week wel in een Chinees restaurantje en roep 'ni hao' tegen de portier. Maar echt integreren..nee..dat gaat ook mij niet lukken, daarvoor is de tijd te kort en zijn de verschillen te groot. In plaats daarvan ben ik aan het globaliseren: ik koop Cubaanse koffie in de Franse Carrefour, haal op zondag croissantjes bij de Joodse bakker aan de overkant, drink Italiaanse cappuchino bij de Amerikaanse Starbucks en smeer Britse marmelade van de Marks & Spencer op mijn Zweedse knackebrot. Misschien moeten we niet willen dat iedereen zich maar aanpast aan het land waar hij is neergestreken, genieten van alle mooie dingen die we elkaar kunnen bieden is een stuk interessanter. En wij? We denken erover om lid te worden van de Australische expatclub, ze schijnen puike feestjes te hebben, iedereen weet dat ze de beste barbecue-ers te wereld zijn en de wijn wordt geimporteerd!

Vanuit Shanghai wens ik iedereen een fijne feestmaand toe!