Crisismaatregelen

In tijden van nood moet je toch wat. Waarschijnlijk heeft de KLM ook wat personeel moeten schrappen vanwege de financiele crisis, maar om het noodzakelijke werk toch gedaan te krijgen, ronselen ze nu kleine vrijwilligers voor de catering. En er is altijd wel zo'n schatje dat erin trapt natuurlijk. Nou is Tristan eigenlijk nooit te beroerd om een klusje voor je te doen, maar om de stewardess te helpen, dat was natuurlijk wel erg leuk. Eerst mocht hij rond met een speciale doos Valentijnchocolaatjes. In keurig Nederlands...en Engels... vroeg hij aan alle passagiers of ze een chocolaatje wilden. Mama kreeg er natuurlijk een paar extra, want die was jarig. Daarna hielp hij mee drankjes opnemen, broodjes uitdelen en het ontbijt klaarmaken voor de businessklasmensjes. Al met al heeft hij maar 1 schaaltje kaasjes laten vallen, dus het viel reuze mee. Na al het harde werken was hij lekker moe en heeft hij de rest van de vlucht liggen knorren onder onze stoelen. En moet een normaal mens een vermogen neertellen om aan een businessclass-Delfsblauw jeneverhuisje te komen, onze charmeur kreeg voor alle goede zorgen maar liefst twee verzamelobjecten, ha! Een nadeeltje is wel dat hij nu een carrieremove heeft gemaakt, piloot worden is uit, hij wordt nu stewardess...ach ja.
De vlucht ging verder best goed, ook Sophie had flink wat geslapen. Na wat uurtjes begon ze te sputteren, maar na een flesje melk en op schoot bij mama, dutte ze weer in. Ongemerkt was de Nederlandse tijd naar 15 februari geglipt, nu is ze echt jarig. Daar lagen we dan, buik op buik, net als een jaar geleden, en blijkbaar zorgt de hartslag van mama er nog steeds voor dat je op die plek de lekkerste slaapplaats van de wereld hebt. Met mijn neus in haar warme haartjes sliepen we er nog een uurtje of wat bij, terwijl bij mij automatisch het filmpje van een jaar geleden voorbij kwam.
Bij de douane werden we weer uit de rij geplukt, gezinnen met kleine kinderen zijn VIP en worden er snel doorheen geloodst, en de koffers lagen al op de band, dus we waren razendsnel door het vliegveld heen. Ook de chauffeur was er al en een klein uurtje later stapten we het andere huis weer binnen. De vrienden hadden gisteren al lekker de kachel aangedaan, zodat het aangenaam binnenkomen was. De rest van de dag was het een beetje bijkomen, een dutje doen en toch maar eens aan die koffers beginnen. Het is fijn om weer hier te zijn, toch van huis naar thuis.