Fossielen in een fossiel

Het was druilweer vanmorgen en het zag er niet naar uit dat het vandaag nog zou gaan opknappen. We besloten daarom om eens een van de vele musea van Shanghai te bezoeken en het werd het Natuurhistorisch museum. Het museum is gevestigd in de voormalige katoenbeurs uit 1932. Na de oorlog is het gebouw omgetoverd tot natuurhistorisch museum en vele dino-skeletten die in China zijn gevonden, maar ook mummies en heel, heel veel opgezette dieren en beestjes op sterk water hebben hier een plekje gekregen. In 1948 dus. En sindsdien is er werkelijk niets meer veranderd, zelfs de prijs niet, 50 cent per volwassene! Als je het gebouw binnenstapt, voel je hoe het ooit geweest moet zijn: mozaikvloeren, mahoniehouten meubilair en deuren, marmeren lambrisering en beschilderde plafonds. Maar alles ruikt naar muffe schimmelige schoolboeken, er zit overal vijf centimeter stof op en de verf bladdert van het houtwerk. Met de collectie is het ook al niet veel beter gesteld. De kleuren van de meeste dieren zijn vervaagd en de opgezette zoogdieren staan erbij alsof ze je smeken om ze nog een keer uit hun lijden te verlossen. En toch...het was hartstikke leuk! De dino-skeletten waren zeer indrukwekkend en juist door de hele sfeer van verwaarlozing had je het idee dat je echt terug in de tijd was gegaan. Het was net of je in zo'n Verkade-natuurboek van vroeger was gestapt, die met die plakplaatjes weet je wel? Mijn oma had die boeken en ik heb ze wel duizend keer bekeken. Alle wezens van de aquarellen uit de boeken lagen nu in prehistorische vitrines met keurige bordjes in Latijn en Chinees. Tristan vond het helemaal geweldig, vooral de dino's maar ook zeker de mummies. Toen we vertelden dat dat echte mensen waren, ging hij gelijk fluisteren, 'waarom liggen die dan hier?'. 'Die heeft nog haar op zijn hoofd mama!'.
Na de mottenballen was het tijd voor een broodje en daarna zijn we nog een beetje door de oude stad gaan zwerven. Dat is het leukste van het stuk net achter de Bund, het maakt niet uit waar je loopt, na iedere straathoek wacht er weer een verrassing. Zo kwamen we op een prachtig kruispunt waar de gebouwen in een circel waren neergezet, allevier Art Deco-juwelen en nog volop in gebruik als grand cafe, hotel, bank en woongebouw. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat je ergens in de buurt van de Opera en het Madeleine in Parijs liep. Een eindje verder reed een trollybus langs een katholieke kerk en langs weer zo'n prachtig pand waar vroeger de katholieke meisjesschool was geweest. Een parkje op de hoek zou niet misstaan ergens langs de Seine. Alleen de jeu de boullesbaan ontbrak nog. Helaas ging het doorregenen, zodat we weer een taxi naar huis hebben gepakt. Maar deze wijk kan zeker nog op vele bezoekjes van ons rekenen!