Uittip na een klusje

Deze week had ik zowaar een opdracht. Een van de collega's van Drik had een beurs en daar moest standmateriaal voor gedrukt worden. Vorige keer was dat niet zo goed gegaan qua drukwerkkwaliteit, dus Drik had voorgesteld om mij de drukwerkcontrole te laten doen. Er moesten posters komen voor de wanden en er was een Engelse leaflet die ook in het Chinees moest worden omgezet. Voor mij was het erg interessant om te ervaren hoe dit soort opdrachten verlopen tussen Chinezen en niet-Chinezen. De bottle neck zit hem uiteraard in de communicatie; hoe maak je zo duidelijk mogelijk wat je wilt en hoe leg je het uit als er iets niet naar wens is. Het was een relatief eenvoudig klusje, maar het vergde toch heel wat heen en weer gemail voordat alles was zoals Teijin het wilde. Gelukkig was het niet voor niets, want toen de drukker vorige week de proeven bij me af kwam leveren, bleken er toch wat foutjes in te zitten. Dinsdag gingen we kijken op de beurs tijdens het opbouwen, en de posters en de uiteindelijke folders zagen er prima uit. Het was leuk om weer even met productie bezig te zijn, nooit gedacht dat ik nog eens traffic manager zou zijn in China, haha! (Sacha, mocht je dit ooit lezen, ik heb blijkbaar toch nog eens wat van je geleerd bij Have!).
Op weg naar de beurs dinsdag kwam ik langs een ommuurde tuin en je kon nog net allerlei mooie Chinese daken zien. Op de kaart had ik eens opgezocht wat dat was en het bleek een openbare tuin te zijn. Sophie en ik lijken onderhand wel tuin-recensenten en als je naar de foto's op de blog kijkt, zou je denken dat Shanghai een grote groene oase is, maar het is nou eenmaal erg leuk om de groene plekken in de stad op te zoeken en even lekker te gaan wandelen als het weer er naar is. Het lijkt hier maar geen herfst te willen worden, dus vanmiddag zijn we naar de tuin gegaan die Guilin Park blijkt te heten. De tuin is helemaal ommuurd en uit een informatiebord bij de ingang bleek dat hij al heel oud is (14e eeuw). Ooit was het de privetuin en begraafplaats bij het landhuis van een rijke Chinese familie en stond het midden in het land. Shanghai werd eromheen gebouwd en zoals het met zoveel bezit is gegaan in de oorlogsjaren, namen de Japanners het in beslag en maakten er een kazerne van. Toen ze de oorlog verloren hadden, zijn bijna alle gebouwen bij hun vertrek uit nijd in brand gestoken. Het grootste deel van de gebouwen is inmiddels in originele staat herbouwd en het is nu een openbaar park. Het was redelijk rustig in de vele laantjes, pagodes en theehuisjes. Hier en daar wat senioren (jaja, daar zijn ze weer) en kussende stelletjes. Het was dan ook een zeer romantische omgeving. We hebben zo'n anderhalf uur rondgedwaald en door alle hoekjes, doorkijkjes en bruggetjes maakte de camera weer overuren. Ik ben blij dat we in het digitale tijdperk leven, want als ik hier alles op film zou moeten schieten en laten ontwikkelen zou ik nu onderhand failliet zijn denk ik! Rond half 3 was het tijd om weer naar huis te gaan om Tristan op te halen en rond half 5 was papa weer thuis van twee weken Thailand, Maleisie en Australie. Gezellig!