Vanmorgen was het grijs, nevelig, frisjes en van tijd tot tijd gutste de regen naar beneden. Kortom, het was ouderwets traditioneel hondenweer om al klappertandend Sinterklaas te onthalen. Want wat is het toch een fantastische man; stond hij vorige week nog met mevrouw Jorritsma in Almere, vandaag had de Goedheiligman even tijd vrijgemaakt om de kindertjes van de Nederlandse Vereniging te Shanghai met een bezoekje te verblijden. Toen we nog in Nederland waren, kregen we altijd een beetje een jeukgevoel als het over de Nederlandse Vereniging ging; zo'n Hollands ons-kent-ons expatclubje waar de spruitjesgeur vanaf komt.
Maar eenmaal hier hoorden we er toch wel goede berichten over, en om onze kinderen nou vier jaar lang een Sinterklaasfeest door de neus te boren, leek ons ook zo sneu. Tristan's vriendjes zouden ook allemaal van de partij zijn, dus een week of twee geleden had ik ons toch maar aangemeld. Er werd gefluisterd dat Sinterklaas per boot zou aankomen in Pudong, het nieuwe gedeelte van Shanghai, vlakbij de Pearl Tower. We konden gezellig meerijden met Joshua, Fan en Ron en we hadden ons goed voorbereid met dikke truien, regenjassen en paraplu's voor op de kade. Wij als nieuwelingen hadden echter nog niet helemaal begrepen dat de Sint zijn fans hier extra verwend. We werden ontvangen in een drijvend restaurant, dat aan de waterzijde helemaal van glas was, zodat je een prachtig uitzicht had over de rivier. Niets blauwbekken langs de waterkant, kopje koffie met een speculaasje, kleurplaten voor de kinderen en kinderkoor de Leidsche Sleuteltjes met Sinterklaasliedjes door de luidsprekers. Rond een uur of tien hadden
een paar kinderen het ineens in de gaten, "Sinterklaas, Sinterklaas!", en ja hoor, helemaal aan de overkant van het water kwam een grote rondvaartboot aan, helemaal vol met springende Zwarte Pieten en een wuivende Sinterklaas. Hij kwam dichterbij en dichterbij en natuurlijk ging er iets mis, de boot vaarde te ver door. O nee! Maar gelukkig, de kapitein had het door, maakte een rondje en voer langs de glazen pui zodat alle kinderen flink konden zwaaien. De echte die-hards gingen naar buiten toen hij aanmeerde, maar wij hebben lekker gewacht totdat het hele gevolg naar binnen kwam. Sophie kreeg nog even een aai over de bol en ze grijnsde breeduit terug, wat een grappige kabouter is
dit zeg! Nou ja, de rest van de ochtend was erg gezellig, je kent het wel, een liedje, een domme Piet, de mooiste Pietenmuts, een liedje, zijn er nog stoute kinderen, een liedje en we stappen maar weer eens op. Dag Sinterklaasje, dahaag, dahaag, tot de volgende keer! Alle kinderen kregen nog een kadootje en daarna zijn we met vijf families gaan lunchen in de oude stad, in de Ierse pub O'Malley's waar het haardvuur gezellig knapperde onder de donkere eiken balken en het stoofvlees weer heerlijk smaakte. Zaten we nou echt in Shanghai vandaag?
Vanmorgen was het grijs, nevelig, frisjes en van tijd tot tijd gutste de regen naar beneden. Kortom, het was ouderwets traditioneel hondenweer om al klappertandend Sinterklaas te onthalen. Want wat is het toch een fantastische man; stond hij vorige week nog met mevrouw Jorritsma in Almere, vandaag had de Goedheiligman even tijd vrijgemaakt om de kindertjes van de Nederlandse Vereniging te Shanghai met een bezoekje te verblijden. Toen we nog in Nederland waren, kregen we altijd een beetje een jeukgevoel als het over de Nederlandse Vereniging ging; zo'n Hollands ons-kent-ons expatclubje waar de spruitjesgeur vanaf komt. 
Maar eenmaal hier hoorden we er toch wel goede berichten over, en om onze kinderen nou vier jaar lang een Sinterklaasfeest door de neus te boren, leek ons ook zo sneu. Tristan's vriendjes zouden ook allemaal van de partij zijn, dus een week of twee geleden had ik ons toch maar aangemeld. Er werd gefluisterd dat Sinterklaas per boot zou aankomen in Pudong, het nieuwe gedeelte van Shanghai, vlakbij de Pearl Tower. We konden gezellig meerijden met Joshua, Fan en Ron en we hadden ons goed voorbereid met dikke truien, regenjassen en paraplu's voor op de kade. Wij als nieuwelingen hadden echter nog niet helemaal begrepen dat de Sint zijn fans hier extra verwend. We werden ontvangen in een drijvend restaurant, dat aan de waterzijde helemaal van glas was, zodat je een prachtig uitzicht had over de rivier. Niets blauwbekken langs de waterkant, kopje koffie met een speculaasje, kleurplaten voor de kinderen en kinderkoor de Leidsche Sleuteltjes met Sinterklaasliedjes door de luidsprekers. Rond een uur of tien hadden 
een paar kinderen het ineens in de gaten, "Sinterklaas, Sinterklaas!", en ja hoor, helemaal aan de overkant van het water kwam een grote rondvaartboot aan, helemaal vol met springende Zwarte Pieten en een wuivende Sinterklaas. Hij kwam dichterbij en dichterbij en natuurlijk ging er iets mis, de boot vaarde te ver door. O nee! Maar gelukkig, de kapitein had het door, maakte een rondje en voer langs de glazen pui zodat alle kinderen flink konden zwaaien. De echte die-hards gingen naar buiten toen hij aanmeerde, maar wij hebben lekker gewacht totdat het hele gevolg naar binnen kwam. Sophie kreeg nog even een aai over de bol en ze grijnsde breeduit terug, wat een grappige kabouter is
dit zeg! Nou ja, de rest van de ochtend was erg gezellig, je kent het wel, een liedje, een domme Piet, de mooiste Pietenmuts, een liedje, zijn er nog stoute kinderen, een liedje en we stappen maar weer eens op. Dag Sinterklaasje, dahaag, dahaag, tot de volgende keer! Alle kinderen kregen nog een kadootje en daarna zijn we met vijf families gaan lunchen in de oude stad, in de Ierse pub O'Malley's waar het haardvuur gezellig knapperde onder de donkere eiken balken en het stoofvlees weer heerlijk smaakte. Zaten we nou echt in Shanghai vandaag?
3 opmerkingen:
zou die dan toch bestaan?
Terwijl de echte Sint wuivend in Shanghai rondvoer, hadden wij afgelopen zaterdag een "meet and greet" met één van de vele hulp-Sinten. Nou nou, ik weet nu waar de term "houten Klaas" op slaat, want veel meer dan een levende stoel was het niet.
Gelukkig had hij twee enthousiaste en gezellige Pieten bij zich. Na een paar minuten bij Sint op schoot gezeten te hebben, klom Yuul dus maar lekker bij Piet op schoot, geef dat kind eens ongelijk!
Piet vroeg haar trouwens waar haar broertje nu is. "In China!" antwoordde ze meteen en op de vraag hoe we hem dan gaan ophalen, wist ze ook meteen het antwoord: "Met de helikopter!"
Lieve Talitha,
Hier een berichtje van een hele oude bekende. Bianca, uit je SBR-tijd. Weet je nog? De waaghals die met haar fulltime baan stopte en naar de academie ging. Het is inmiddels 5 jaar later, ben afgestudeerd en hard aan het timmeren (aan mijn carriëre). Ook ik krijg elke week de Stadswerker als ambtenaar van de bieb (dat ding komt echt te vaak uit, alhoewel ik 'm altijd wel lees en uitpluis) en wie zag ik daar in de 'buitenland-column?' met spannende verhalen. Leuk om te lezen dat het goed met je gaat. Je schrijft verschrikkelijk leuke stukjes en elke ochtend voor ik naar mijn werk ga, kijk ik even of je nog iets hebt geplaatst.
groetjes,
Bianca
ps. Weet je dat Geeta weer mijn collega is? Vanmiddag nog een koffietje met haar gedaan, erg gezellig altijd.
Een reactie posten