Kerst onder de palmbomen

Het wilde maar niet wennen. Lig je lekker op je handdoekje onder de parasol, klinkt er 'Let it snow, let it snow' en "Jingle bells' uit de luidspeakertjes bij het zwembad. O ja... het is kerstweek deze week en geen zomervakantie! In 2001 waren we met de Cubavrienden na een rondreis Maleisie op het eiland Langkawi terecht gekomen, in het Berjaya beach resort. We hebben toen een heerlijke vakantie gehad en het leek ons een tijdje geleden een goed plan om hier met de kindjes naar terug te gaan. Het is vanuit Shanghai niet al te ver en je weet wat je hebt zeg maar. Afijn, de reis begon niet zo geweldig, want het vliegtuig kreeg om een of andere vage reden geen toestemming van de toren om op te stijgen, waardoor we bijna twee uur te laat richting Kuala Lumpur vertrokken. Hierdoor hadden we onze aansluiting naar Langkawi gemist, maar gelukkig ging er ieder uur een vliegtuig, dus ze hadden ons al netjes omgeboekt en we kregen dinerbonnen om de tijd door te komen. Klasse hoor van Malaysia Airlines, want zij konden het niet helpen dat we te laat waren. Naar Langkawi is het maar een uurtje en we hadden heel snel alle bagage, dat was gelukkig goed gegaan. Alleen was onze chauffeur vertrokken, die was, begrijpelijk, het wachten beu, dus geen vervoer naar het hotel. Geen probleem, we hebben alles in een gewone taxi gepropt en een kwartiertje later waren we er. Wat heerlijk, een zwoel zeebriesje, een graadje of 30, wuivende palmen, bloemen, aapjes en een mooi huisje op palen met uitzicht op de tuin en de zee. De kindjes gingen lekker slapen en wij hebben nog een poosje op het balkon naar de junglegeluiden zitten luisteren.
De volgende dag begon met een strakblauwe lucht, op naar het strand. Nadat Sophie voor de derde keer een gepaneerde tong had en het wel erg hard ging met de witte schoudertjes, zijn we naar het zwembad verkast. Voor Sophie hadden we een babybootjes, waar ze met haar beentjes doorheen kon, zodat ze over de bodem kon lopen. Nou, dat vond ze geweldig natuurlijk. Trots als een aap liep ze door het zwembad te stappen, te kirren van de lach en tegen andere kindjes aan te botsen.
Tristan had nu al lol van zijn vier maandjes internationale school. Hij is al niet erg verlegen met nieuwe vriendjes maken, maar nu was het helemaal zo gepiept. Bijna alle kindjes die er rondliepen, spraken Engels of waren Engelstalig, dus dat was erg leuk voor hem. Hij babbelde met iedereen, deed met de spelletjes mee, en ging zelf een ijsje halen of iets te drinken bestellen, geen probleem! Na twee dagen kende het halve personeel hem alweer natuurlijk en hoorde je 'goodmorning Tristan!' als er een pendelbusje of een ober langskwam. Meneer had het zelfs zo voor elkaar, dat de kok verse gebakjes bij hem kwam brengen, toen we een keer zaten te eten 's-avonds.
Wat heel leuk is aan het Berjaya, is dat het resort midden in de jungle is gebouwd. Hierdoor kun je vrij makkelijk heel veel beestjes tegenkomen. Aapjes zie je eigenlijk de hele dag en je moet ook niet je gympen s'-nachts op het balkon laten staan, want dan zijn ze weg. Maar we hebben ook eekhoorns, vliegende eekhoorns (heel schattige dieren, zo groot als een flink konijn, maar dan met vleermuispoten), zeearenden, neushoorvogels, leguanen, kikkers en het nodige aan klein kriebelspul gezien. Uiteraard hadden we een paar huisgekko's en dat was handig tegen muggen en ander ongewenst natuurschoon.
Behalve de zwembadsessies hebben we verder niet al te veel beleefd. Wel zijn we nog een keer met de nieuwe kabelbaan meegeweest. Dit ding gaat in twee etappes naar de 710 meter, zodat je een fantastisch uitzicht hebt over het eiland. Er is ook nog een hangbrug over het oerwoud waar Tristan en ik leuk overheen gestampt hebben (papa bleef deze keer even bij Sophie, want met het karretje was het teveel gedoe). En Tristan heeft een stukje op een olifant gereden, dat was ook wel erg spannend natuurlijk! Na afloop mocht hij hem boterhammetjes voeren; het is weer eens wat anders dan de geitjes op de kinderboerderij.
En toen was het kerstavond. Het resort volgde de Engelse traditie, dus diner en feest op Kerstavond en speciale dingen op Kerstdag. Tweede Kerstdag kennen ze hier niet. Voor Kerstavond moest je wel reserveren bij een van de restaurants en wij kozen voor het Thaise restaurant op het water. In 2001 moest je daar nog met een bootje naartoe, maar ik denk dat er teveel gasten een nat pak hadden gehaald, want er was nu een looppier naar het eilandje gemaakt. Het was een heerlijk menu, compleet met funny hats en christmas crackers en de stemming zat er goed in. Tegen de tijd dat we aan het toetje gingen, kwam er een kerstkoor mooie liedjes zingen en ja hoor...daar was de kerstman! Hohoho!! Hij vertelde Tristan dat hij nog een kadootje voor hem onder de kerstboom in Shanghai had gelegd gisteravond. Hoe wist Santa nou dat we in Shanghai woonden? Tristan snapte er niets van!
Op eerste Kerstdag moesten we weer uitchecken, maar we vertrokken pas s-avonds laat, dus we konden nog de hele dag zwemmen en spelen. Voor gasten die laat moeten vliegen, regelt het hotel een 'hospitality room', waar je dan nog even kan douchen en omkleden, helemaal goed. Rond half 8 werden we weer opgehaald en nu ging alles goed met vliegen. De andere ochtend stonden we om half 7 weer bibberend op Pudong, want ook in Shanghai is de winter ingevallen, brrrr, dat was weer even wennen! Gelukkig was het busje er al en had de chauffeur het lekker warm gestookt. Santa had niet gejokt, er lagen allemaal pakjes onder de kerstboom, hoera!!
We hopen dat iedereen een hele fijne Kerst heeft gehad, op naar de oliebollen!! Gelukkig 2009!

Speciaal voor de Cubanen: ik snap nu waarom de flessenpost van Carla nooit is aangekomen hoor. Sta ik op die pier bij het restaurant, dobbert er een fles langs! Hij is gewoon nooit verder gekomen dan dit stukje zee denk ik, haha! Van Lunteren kenden ze niet meer en we zaten niet zo hoog, dus we hebben weinig 'We zijn er biiiijjjjna' in de busjes gezongen! Verder was er op wat nieuwe huisjes na, helemaal niets veranderd! O ja, het Oriental Village was nu helemaal af en ik moet zeggen, het is een groot succes, dat hadden we niet gedacht toen in 2001! Dag!