Woest!

Het was heerlijk weer vandaag. Vanmorgen had ik de struiken en het onkruid rond het terras eens flink onderhanden genomen en toen Sophie weer wakker was, zijn we een eindje gaan wandelen. Nu we de grote kinderwagen weer hier hebben, is het prettig om een eind te gaan lopen, met die buggy is dat toch niet zo fijn. Ik wilde eens proberen om binnendoor naar de flowermarket te komen. Tot nu toe was ik alleen met de taxi geweest, maar als ik zo op de kaart keek, moest het ook korter kunnen. En zo lopend kom je nog eens ergens, zo bleek. De wijk bij ons aan de overkant is nog redelijk modern, maar als je daarna het volgende blok inloopt, is het ineens compleet vooroorlogs China. Tot nu toe waren we hier nog nooit geweest, maar het was echt heel bizar. Zo loop je nog tussen de sjieke appartementen, en zo leek het meer een of andere derdewereld krottenwijk. Openbare waterpunten, waslijnen over de straten, gezamenlijke toiletblokken en winkeltjes in containers of gewoon achter op de fiets. Maar het gekke is dat je daar compleet op je gemak doorheen kunt lopen. Zou je in Afrika zo’n afslag nemen, dan kom je er niet meer uit, of in ieder geval niet meer met je portemonnee, maar hier is dat allemaal prima. De mensen wuiven je eens vriendelijk toe, vragen of je groente wilt kopen of besteden totaal geen aandacht aan je. En dan ineens ben je weer bij een doorgaande weg en is alles weer nieuw en sjiek. Waarschijnlijk gaat deze wijk ook nog wel tegen de grond voor nieuwbouw, en al ben ik nooit zo voor sloop van het oude, in dit geval is het misschien wel een goed idee, want volgens mij was er niet eens riolering. Afijn, ik bleek helemaal goed gelopen te zijn naar de markt en een half uurtje later liep ik weer langs dezelfde mensjes terug, afgeladen met bolchrysanten voor op het terras en voorzien van een goed humeur. Nog geen uur later was dat even helemaal voorbij en was ik in complete schok. Woest was ik! Ik had Tristan van de bus gehaald en we liepen nog even naar het postkantoor aan het einde van de straat. Op een gegeven moment zie ik twee wat ongure types lopen met allebei een boodschappenwagentje achter zich aan. Wat ligt daar nou op? Het lijken wel dekens ofzo. Toen ze ons inhaalden, zag ik tot mijn grote walging dat het allemaal dierenhuiden waren, zwaar illegale dierenhuiden, en ze waren zeker weten echt. Vossen, beren... de koppen zaten er bij sommigen nog aan. Maar het toppunt was de huid van een Chinese sneeuwpanter, een prachtig dier uit de hooglanden, op het randje van uitsterven. Ik weet zeker dat dat hem was, want er heeft pas een stuk over in de National Geographic gestaan. Ik heb nu altijd een camera bij me en ik kon het niet laten toch een foto te maken, wel een beetje ver weg, want nogmaals, die gasten zagen er niet uit of ze in waren voor een gezellig gesprek. Dit soort dingen is inmiddels ook in China onwijs illegaal en stropers krijgen hoge straffen. Daarom was het ook zo bizar dat deze twee zo kalmpjes door HongMei lu aan het wandelen waren, waar iedereen ze kon zien. De straffen zijn blijkbaar nog niet zwaar genoeg, en al helemaal niet voor de echte criminelen in deze zaak…de klanten van deze bloedartikelen.