Vandeweek was het wereldwijd Earth Day, een dagje om stil te staan bij hoe wij gebruik maken van de aarde en respect hebben voor de natuur. Samen met de Shanghai Zoo, organiseert de school van Tristan Earth Day in Shanghai en gisteren was het zover. Het evenement trekt naast de leerlingen en hun familie, ieder jaar zo'n 4.000 bezoekers. De kinderen waren al weken bezig met allerlei projecten in de klas, ieder op hun eigen niveau. Tristan is inmiddels een ware recycle-expert, hij heeft een 'wurm-farm' gemaakt en weet nu dat de wormen zijn appelschillen tot nieuwe aarde verwerken, we hebben een adoptieplant die we om de dag moeten vertroetelen en opmeten, hij weet hoe de dino's zijn uitgestorven en welke beestjes er nu op het randje balanceren, hoe
je drinkwater kunt besparen en hij heeft een zonnestelsel gemaakt. Het is toch wat zo op je vierde. Op een van de weides in de Zoo was het festivalterrein met allerlei stands, landenpaviljoens en activiteiten. Er was ook een groot toneel waar allerlei schoolkinderen demonstraties gaven. Om half 12 was het toneel voor de Kung Fu groep van Tristan. Op de klanken van 'Everbody was Kung Fu fighting (hoaa!)', lieten de kleine stoere mannen en vrouwen aan het enorme publiek zien wat ze de afgelopen 10 weken hadden geleerd en het ging geweldig! Groot applaus, grijnzende snuitjes! De rest van de middag hebben we vanalles gedaan en lekker van het mooie weer genoten.
Vandaag was het alweer zo'n mooie dag en we zijn eens naar de andere kant van Shanghai gegaan, richting het noorden. De bestemming was Duolun lu, een originele jaren '20 straat die alle uitdagingen van de tijd heeft doorstaan. Het straatje van zo'n halve kilometer is nu tot cultureel erfgoed verheven en er mogen geen auto's rijden. De originele baksteenhuisjes, villa's, winkeltjes en openbare gebouwen zijn allemaal keurig bijgehouden en het is net of je de filmset van een jaren '20 film binnen stapt.
In deze buurt hebben veel bekende schrijvers en kunstenaars gewoond en deze mensen zijn vereeuwigd met levensechte bronzen beelden die in hele normale scenes links en rechts langs de straat te vinden zijn. Soms heb je er niet eens erg in dat het een beeldengroep is die thee zit te drinken! We hebben langs alle antiekwinkeltjes en bijzondere gebouwen geslenterd en een kopje koffie gedronken in het Old Film Cafe dat gevestigd is in een villa uit 1923. Een bronzen Charlie Chaplin staat naast de deur en binnen zijn de muren behangen met oude filmposters, Chinese pin-ups en originele ansichtkaarten. In een van de antiekwinkeltjes vroeg de oude eigenaar, voorzien van prehistorische bril met jampotglazen, of we het een en ander v
oor hem wilden voorlezen. Hij had blijkbaar wat spullen ingekocht, een prent, een wapenschildje en een of ander naambord, en daar stonden Engelse en Franse teksten op. We konden het wel lezen, maar ja, naar het Chinees vertalen is een ander verhaal! Met handen en voeten kwamen we er toch uit en hij leek tevreden met wat we zeiden. Vlakbij het straatje was ook een mooi park waar we nog een uurtje gewandeld hebben. We waren weer de enige westerli
ngen tussen de dansende, zingende, tai chi-ende, badmintonnende, slapende, etende en debatterende oudjes.
je drinkwater kunt besparen en hij heeft een zonnestelsel gemaakt. Het is toch wat zo op je vierde. Op een van de weides in de Zoo was het festivalterrein met allerlei stands, landenpaviljoens en activiteiten. Er was ook een groot toneel waar allerlei schoolkinderen demonstraties gaven. Om half 12 was het toneel voor de Kung Fu groep van Tristan. Op de klanken van 'Everbody was Kung Fu fighting (hoaa!)', lieten de kleine stoere mannen en vrouwen aan het enorme publiek zien wat ze de afgelopen 10 weken hadden geleerd en het ging geweldig! Groot applaus, grijnzende snuitjes! De rest van de middag hebben we vanalles gedaan en lekker van het mooie weer genoten.
Vandaag was het alweer zo'n mooie dag en we zijn eens naar de andere kant van Shanghai gegaan, richting het noorden. De bestemming was Duolun lu, een originele jaren '20 straat die alle uitdagingen van de tijd heeft doorstaan. Het straatje van zo'n halve kilometer is nu tot cultureel erfgoed verheven en er mogen geen auto's rijden. De originele baksteenhuisjes, villa's, winkeltjes en openbare gebouwen zijn allemaal keurig bijgehouden en het is net of je de filmset van een jaren '20 film binnen stapt.
In deze buurt hebben veel bekende schrijvers en kunstenaars gewoond en deze mensen zijn vereeuwigd met levensechte bronzen beelden die in hele normale scenes links en rechts langs de straat te vinden zijn. Soms heb je er niet eens erg in dat het een beeldengroep is die thee zit te drinken! We hebben langs alle antiekwinkeltjes en bijzondere gebouwen geslenterd en een kopje koffie gedronken in het Old Film Cafe dat gevestigd is in een villa uit 1923. Een bronzen Charlie Chaplin staat naast de deur en binnen zijn de muren behangen met oude filmposters, Chinese pin-ups en originele ansichtkaarten. In een van de antiekwinkeltjes vroeg de oude eigenaar, voorzien van prehistorische bril met jampotglazen, of we het een en ander v
oor hem wilden voorlezen. Hij had blijkbaar wat spullen ingekocht, een prent, een wapenschildje en een of ander naambord, en daar stonden Engelse en Franse teksten op. We konden het wel lezen, maar ja, naar het Chinees vertalen is een ander verhaal! Met handen en voeten kwamen we er toch uit en hij leek tevreden met wat we zeiden. Vlakbij het straatje was ook een mooi park waar we nog een uurtje gewandeld hebben. We waren weer de enige westerli
ngen tussen de dansende, zingende, tai chi-ende, badmintonnende, slapende, etende en debatterende oudjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten