Vandaag geen wilde verhalen, maar ik wilde even een vlaag van extreem jeugdsentiment delen. Deze winkel kwamen we gisteren tegen in een heel groot winkelcentrum...de echte Monchichi!!! Daar was ik dol op vroeger, sleepte ze overal mee naartoe, en...ik heb ze nog steeds hier, afgekloven en wel. Ahhh, wat een schatjes zijn het toch!!! Voor de dames van mijn eigen leeftijd, geef maar toe, je hebt er vast ook nog wel ergens 1 liggen op zolder!!
maandag 20 oktober 2008
Ken je deze nog?
Vandaag geen wilde verhalen, maar ik wilde even een vlaag van extreem jeugdsentiment delen. Deze winkel kwamen we gisteren tegen in een heel groot winkelcentrum...de echte Monchichi!!! Daar was ik dol op vroeger, sleepte ze overal mee naartoe, en...ik heb ze nog steeds hier, afgekloven en wel. Ahhh, wat een schatjes zijn het toch!!! Voor de dames van mijn eigen leeftijd, geef maar toe, je hebt er vast ook nog wel ergens 1 liggen op zolder!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
oei wat ben ik oud want ik heb er niet eentje, alles voor mijn tijd.
leuke foto overigens!
Wel helemaal van mijn tijd, maar ik heb ze nu niet meer (cross my heart). In China hebben wij ze ook gezien en ik werd er inderdaad ook blij en een beetje melancholiek van. Niet te geloven dat Tristan dat later met Thomas en Brum (en misschien Bob de B.?) zal hebben.
Tja, dat is ook echt voor mijn/onze tijd! Heb ze niet en ken ze niet. Fijn dat je nieuwe PC het zo goed en snel doet.
Haha zelf had ik er geen, maar daarvoor heb ik er geloof ik in een grijs verleden ooit eentje van jou kapot gemaakt... ineens was het ijsje of duimpje afgebroken...
Wat leuk dat Rebecca het nog weet dat ze je Monchichi heeft gesloopt.
Maar het was geen duimpje of een ijsje wat afbrak,maar een banaan die je als duim in zijn/haar mond kon stoppen.
Brings back memories...
Ik had ook zo'n lelijk apie (sorry Tal). Maar ik heb hem snel van de hand gedaan aan het zusje van mijn vriendin.
moet even een reactie geven op PA EN MA: Hallo oompje en tantetje :-) Tja ik was t eigenlijk ook vergeten (heel erg ver in mijn geheugen weggestopt door de traumatische ervaring) maar door T's blog kwam t ineens weer boven. Geloof dat ik toch maar even een afspraak met een psychiater moet maken om die gebeurtenis eindelijk te kunnen verwerken ;-)
Liefs
Rebecca
Ps: wanneer gaan jullie je blog nu eens opzetten...?
Een reactie posten