Gistermiddag nam vriendin Viv me mee naar een favoriet 'adresje' van haar. "Zoiets als dit heb je nog nooit gezien", zei ze grijnzend. Na een kwartiertje rijden, richting noord-Shanghai, kwamen we bij een enorm complex terecht. Het leek een beetje op de zwarte markt in Beverwijk: twaalf enorme markthallen, ieder met drie verdiepingen waar alles maar dan ook werkelijk alles te koop was voor in je huis. Gordijnen, vloerbedekking, meubels, meubelstoffen, lampenkappen en nog heel, heel veel meer. Alles was per productsoort geclusterd, en zoals dat dan gaat in China, het aanbod gaat in de overtreffende trap qua grootte. Zo was er bijvoorbeeld de wijk met alles voor op je bed: zeker 200 winkels met dekbedden, kant en klare dekbedhoezen, duizenden rollen stof voor dekbedhoezen, een miljoen knoopjes voor dekbedhoezen, stiksels voor de randjes voor de stof van dekbedhoezen...nou ja, you get the picture. Bovendien zat er een heel leger aan naaisters die als je uit de duizelingwekkende collectie stoffen een keuze had weten te maken, in een minuutje of 15 je dekbek in elkaar naaide, een half uurtje als je kittige roefjes of een bies langs je kussenslopen wilde. Interieurbekleding besloeg alleen nog maar d
e begane grond. Op de eerste etage kon je je complete bruiloft plannen: bruidsjurken zover je kon kijken, feestartikelen, zijden bloemen, servieswinkels, potten, pannen, huisraad, ornamenten, reproducties van bekende meesters. Op de bovenste etage bleken nog honderden winkels met kinderkleding, schoenen, tassen en speelgoed te zitten. Ik werd er een beetje draaierig van allemaal, je hebt geen idee waar je moet beginnen met kijken. Nou valt er over smaak te twisten, maar 98% van wat ik vandaag gezien heb, zou nog te kitcherig zijn voor in de villa van Frans Bauer. Mijn hemel, ik ben toch wel heel benieuwd naar het interieur van de gemiddelde Chinees. Alles glimt en glittert, de ontwerpen doen pijn aan je ogen en de kleurcombinaties van zo'n beetje alles lijken door een kleurenblinde mol bij elkaar gez
ocht te zijn. Het topstuk vond ik wel de afgebeelde staande lamp (manshoog) van een gouden pauw met gepliseerde lampenkap; wie zou hem nou niet willen hebben! Maar met wat goed rondsnuffelen was er ook nog wel wat leuks te koop, dus we hebben nog wat gekocht; een leuk zonnehoedje en een spijkerjurk voor Sophie en ik heb wat meters van verschillende stoffen gekocht voor fotografieachtergronden. Er kon flink afgedongen worden, al met al heb ik nog geen 15 euro uitgegeven. Op de weg terug kwamen we langs nog zo'n groot hallencomplex met de veelbelovende neonletters 'International Shoes City' op het dak. Je begrijpt dat die binnenkort aan een grondige inspectie onderworpen gaat worden!
Gistermiddag nam vriendin Viv me mee naar een favoriet 'adresje' van haar. "Zoiets als dit heb je nog nooit gezien", zei ze grijnzend. Na een kwartiertje rijden, richting noord-Shanghai, kwamen we bij een enorm complex terecht. Het leek een beetje op de zwarte markt in Beverwijk: twaalf enorme markthallen, ieder met drie verdiepingen waar alles maar dan ook werkelijk alles te koop was voor in je huis. Gordijnen, vloerbedekking, meubels, meubelstoffen, lampenkappen en nog heel, heel veel meer. Alles was per productsoort geclusterd, en zoals dat dan gaat in China, het aanbod gaat in de overtreffende trap qua grootte. Zo was er bijvoorbeeld de wijk met alles voor op je bed: zeker 200 winkels met dekbedden, kant en klare dekbedhoezen, duizenden rollen stof voor dekbedhoezen, een miljoen knoopjes voor dekbedhoezen, stiksels voor de randjes voor de stof van dekbedhoezen...nou ja, you get the picture. Bovendien zat er een heel leger aan naaisters die als je uit de duizelingwekkende collectie stoffen een keuze had weten te maken, in een minuutje of 15 je dekbek in elkaar naaide, een half uurtje als je kittige roefjes of een bies langs je kussenslopen wilde. Interieurbekleding besloeg alleen nog maar d
e begane grond. Op de eerste etage kon je je complete bruiloft plannen: bruidsjurken zover je kon kijken, feestartikelen, zijden bloemen, servieswinkels, potten, pannen, huisraad, ornamenten, reproducties van bekende meesters. Op de bovenste etage bleken nog honderden winkels met kinderkleding, schoenen, tassen en speelgoed te zitten. Ik werd er een beetje draaierig van allemaal, je hebt geen idee waar je moet beginnen met kijken. Nou valt er over smaak te twisten, maar 98% van wat ik vandaag gezien heb, zou nog te kitcherig zijn voor in de villa van Frans Bauer. Mijn hemel, ik ben toch wel heel benieuwd naar het interieur van de gemiddelde Chinees. Alles glimt en glittert, de ontwerpen doen pijn aan je ogen en de kleurcombinaties van zo'n beetje alles lijken door een kleurenblinde mol bij elkaar gez
ocht te zijn. Het topstuk vond ik wel de afgebeelde staande lamp (manshoog) van een gouden pauw met gepliseerde lampenkap; wie zou hem nou niet willen hebben! Maar met wat goed rondsnuffelen was er ook nog wel wat leuks te koop, dus we hebben nog wat gekocht; een leuk zonnehoedje en een spijkerjurk voor Sophie en ik heb wat meters van verschillende stoffen gekocht voor fotografieachtergronden. Er kon flink afgedongen worden, al met al heb ik nog geen 15 euro uitgegeven. Op de weg terug kwamen we langs nog zo'n groot hallencomplex met de veelbelovende neonletters 'International Shoes City' op het dak. Je begrijpt dat die binnenkort aan een grondige inspectie onderworpen gaat worden!
2 opmerkingen:
wat een prachtige kermis attractie die pauw met dat "hoedje". De poppen vind ik wel heel erg schattig, die hoeven we dus niet op te sturen!
Hey Taliet!!
Zo te lezen zijn jullie alweer helemaal geclimatiseerd :)
Maareh.. "Wanstaltige wansmaak" is dat niet een beeje dubbel?? Je weet wel nog van school "min en min maakt plus" Dus eigenlijk vond je t allemaal heeel erg mooi??? *grijns*
Liefs
Rebecca
Een reactie posten