Het was weer heerlijk weer vandaag en mams had zin in een uitje. Nou zitten alle reisgidsen van Shanghai in de container, maar wat ik in ieder geval onthouden had, was de eeuwenoude boeddhistische tempel in een evenzo oude tuin, ergens in de oude stad. Hij stond duidelijk op mijn stadskaart aangegeven, dus hup met Sophie in de taxi en ja hoor, de beste man begreep waar ik naar toe wilde. Het was druk en al met al is het toch zo’n 15 kilometer rijden (bizar toch, en dat is dan allemaal centrum!), dus een klein uurtje later waren we er. We werden afgezet in een stukje zonder nieuwbouw, allemaal mooie Chinese daken met drakenkoppen en andere frutsels, maar welke kant moest ik nou op voor de tempel? Ik weet inmiddels dat bezienswaardigheden aangegeven worden op bruine borden en zo’n bord met een tempeltje wees rechtsaf. Ja hoor, gevonden en dat zonder gids! Afijn, het was een prachtige tempel in klassieke vorm, drie binnenplaatsen en met in het middelste gebouw een enorme gouden boeddha onder een schitterend plafond. De tempel bood ook onderdak aan een nonnenklooster, dames die de boel scherp in de gaten hielden,
maar met Sophie als afleidingselement kon ik toch wat foto’s maken. Maar waar was nou die tuin? Ik kon het niet vinden. Volgens de kaart was het oudste straatje van Shanghai hier ook vlakbij en dat had ik inderdaad zo gevonden. Erg mooi en bijna misplaatst zo met de hoogbouw in de verte. Tegenover het oude straatje stonden nog meer mooie Chinese gebouwen en daar was het behoorlijk druk. Het leek een beetje op een souk, maar dan op z’n Chinees, overal winkeltjes, eethuisjes en straatventers onder prachtige houten overkappingen en boogconstructies. Het was inmiddels lunchtijd, en ziedaar, een Starbucks precies op het goede moment. Zo kon ik even lekker zitten, Sophie een flesje geven en rustig een bammetje eten. Tenminste…rustig? Deze Starbucks had een paar lekkere banken bij het raam staan en daar was ik gaan zitten met moppie, maar al na een paar minuten hadden we een soort Bokito-situatie. Mensen die langsliepen zagen ons zitten,
ahhhh wat een schattige baby, bleven staan kijken en sommigen begonnen zelfs tegen het raam te tikken! Niet te geloven toch, rot op, ik zit even een kind te voeden! Ik vertikte het om ergens anders te gaan zitten, dus ik ben met mijn zilverrug gewoon naar het raam toe gaan zitten! Bokito jongen, je had groot gelijk. Na de lunch gingen we verder op speurtocht en ineens sta ik voor de ingang van nog een tempel, de tempel die ik eigenlijk moest hebben, en ja hoor, een eindje verder begon de tuin. Maar het bleek erg groot te zijn allemaal, dus dat bewaren we wel voor een andere keer, in ieder geval totdat ik mijn reisgids weer heb.
Het was weer heerlijk weer vandaag en mams had zin in een uitje. Nou zitten alle reisgidsen van Shanghai in de container, maar wat ik in ieder geval onthouden had, was de eeuwenoude boeddhistische tempel in een evenzo oude tuin, ergens in de oude stad. Hij stond duidelijk op mijn stadskaart aangegeven, dus hup met Sophie in de taxi en ja hoor, de beste man begreep waar ik naar toe wilde. Het was druk en al met al is het toch zo’n 15 kilometer rijden (bizar toch, en dat is dan allemaal centrum!), dus een klein uurtje later waren we er. We werden afgezet in een stukje zonder nieuwbouw, allemaal mooie Chinese daken met drakenkoppen en andere frutsels, maar welke kant moest ik nou op voor de tempel? Ik weet inmiddels dat bezienswaardigheden aangegeven worden op bruine borden en zo’n bord met een tempeltje wees rechtsaf. Ja hoor, gevonden en dat zonder gids! Afijn, het was een prachtige tempel in klassieke vorm, drie binnenplaatsen en met in het middelste gebouw een enorme gouden boeddha onder een schitterend plafond. De tempel bood ook onderdak aan een nonnenklooster, dames die de boel scherp in de gaten hielden, 
maar met Sophie als afleidingselement kon ik toch wat foto’s maken. Maar waar was nou die tuin? Ik kon het niet vinden. Volgens de kaart was het oudste straatje van Shanghai hier ook vlakbij en dat had ik inderdaad zo gevonden. Erg mooi en bijna misplaatst zo met de hoogbouw in de verte. Tegenover het oude straatje stonden nog meer mooie Chinese gebouwen en daar was het behoorlijk druk. Het leek een beetje op een souk, maar dan op z’n Chinees, overal winkeltjes, eethuisjes en straatventers onder prachtige houten overkappingen en boogconstructies. Het was inmiddels lunchtijd, en ziedaar, een Starbucks precies op het goede moment. Zo kon ik even lekker zitten, Sophie een flesje geven en rustig een bammetje eten. Tenminste…rustig? Deze Starbucks had een paar lekkere banken bij het raam staan en daar was ik gaan zitten met moppie, maar al na een paar minuten hadden we een soort Bokito-situatie. Mensen die langsliepen zagen ons zitten, 
ahhhh wat een schattige baby, bleven staan kijken en sommigen begonnen zelfs tegen het raam te tikken! Niet te geloven toch, rot op, ik zit even een kind te voeden! Ik vertikte het om ergens anders te gaan zitten, dus ik ben met mijn zilverrug gewoon naar het raam toe gaan zitten! Bokito jongen, je had groot gelijk. Na de lunch gingen we verder op speurtocht en ineens sta ik voor de ingang van nog een tempel, de tempel die ik eigenlijk moest hebben, en ja hoor, een eindje verder begon de tuin. Maar het bleek erg groot te zijn allemaal, dus dat bewaren we wel voor een andere keer, in ieder geval totdat ik mijn reisgids weer heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten