De maandbalans

Het is bijna niet te geloven, maar we zijn alweer 1 maand hier. En die maand is echt voorbij gevlogen. Logisch natuurlijk, want er komen 1001 dingen op je af en er was heel veel te regelen. Aan de andere kant hebben we allemaal het idee dat we hier al veel langer zijn en dat is denk ik wel een goed teken. We hebben snel onze draai gevonden en we voelen ons thuis. We kennen inmiddels al wat mensen hier en Tristan heeft een paar leuke nieuwe vriendjes gemaakt. Als het goed is, komt eind van de week de container hier, dus dan kan hij echt de blits gaan maken op zijn skelter, want die dingen zie je hier helemaal niet. Lekker onze eigen meubels en vooral…weer in mijn eigen bed slapen!! Jemig wat kijk ik daar naar uit, want sinds 11 juli slapen we op matrasjes op de grond en dat word je toch wel een beetje beu!
Maar goed, de balans na 1 maand in Shanghai:

Leuke dingen:
* de temperatuur! Zolang we hier zijn is het nog niet kouder dan 25 graden geweest. Natuurlijk hebben we wel regen, maar dat is eerlijk gezegd heel welkom en een bui is hier een bui. Daarna is het weer gewoon prachtig weer. Tot nu toe hebben we geen van allen een jas aan gehad.
* Het huis en vooral de compound. Toen we hier in april naar binnen liepen, voelde het gelijk goed en het blijkt dat we de goede beslissing hebben genomen. Al zitten we midden in de stad tussen twee behoorlijk drukke wegen, zodra je de poort door bent, is het heerlijk rustig, heel erg groen en gewoon heel mooi. s-Nachts hoor je krekeltjes, s-morgens word je wakker van de vogeltjes en er is overal leven; vlinders zo groot als je hand, kikkertjes, libelles en heel veel mooie bloemen. Heel af en toe hoor je een ambulance van het ziekenhuis dat hier even verderop zit, maar dat was het dan wel. Het huis zelf is ook heel fijn, we hebben veel ruimte en het is gezellig.
* De locatie: veel buitenlanders gaan een beetje buitenaf wonen, maar wij hebben bewust voor de drukte gekozen. Als ik naar buiten ga, heb ik alles binnen handbereik: supermarkten, bakkers, de bank, koffiebars, bloemenwinkels en restaurantjes. Er rijden hier altijd heel veel taxi’s en iedere taxichauffeur kent onze straat, zodat weer thuiskomen nooit een probleem is. In combinatie met het vorige punt is het daarom heel fijn wonen, want ik ben nooit afhankelijk van vervoer als ik iets wil hebben. Sommigen moeten eerst een kwartier rijden voor een halfje brood en worden s-avonds geweigerd als ze naar huis willen, te ver weg.
* De enorme keuze aan eettentjes, het heerlijke eten en de prehistorische prijsjes. Buiten de deur eten is hier heel gewoon, veel mensen doen het ook gewoon vanuit het werk. En voor de prijzen kun je af en toe zelf niet koken, zo weinig (gemiddeld zijn we voor drie personen incl drinken rond de 12 euro kwijt en dan eet je echt uitgebreid). Maar ook als je nou eens echt wilt gaan dineren, kom je niet echt van je geld af. Dat maakt het hier wel leuk, je kunt zonder risico een luxe tent binnen stappen, je heerlijk laten vertroetelen en dan ben je nog maar 15 euro p.p. armer voor bijvoorbeeld een tweegangen-lunch inclusief drinken.
* De mensen: de Chinezen zijn over het algemeen zeer vriendelijke, goedlachse en behulpzame mensen. Het zijn vreselijk harde werkers en ze zijn erg klantgericht. Het zal je bijvoorbeeld niet gebeuren dat je ergens iets wilt drinken en er na tien minuten nog niemand bij je is geweest voor een menu of de bestelling.
* De stad zelf: hoewel we nog maar hele kleine stukjes van de stad hebben gezien, kunnen we toch al zeggen dat het een hele gave stad is. Het bruist en het bubbelt, overal gebeurt wel wat. De combinatie van hypermodern, met de Art Deco-juweeltjes, de zeer traditionele straattafereeltjes (koken in de open lucht, wasvrouwen, riksjarijders en de inmiddels bekende schoenpoetsers) tegen de Armani-zonnebrillen die strak in het pak met de Lexus van de ene naar de andere afspraak tuffen, het vormt een deinend geheel waar je je als vreemdeling fijn op mee kan laten voeren. Misschien gaan we het allemaal nog wel gewoon vinden, maar voorlopig is er nog heel veel te ontdekken.

Minder leuke dingen:
* het verkeer: ik heb er al eens over geschreven, en hoewel de drukte wel went, blijft het bizar druk op de meeste wegen. Het maakt niet uit waar je loopt, je moet altijd uitkijken wat er om je heen gebeurt, ook op de stoepen. Dat is wel eens vermoeiend, zeker met een buggy en een springkikker die altijd vooruit wil rennen.
* Nogmaals de mensen: ondanks de vriendelijke volksaard, word je ook wel eens heel moe van het lompe gedrag van sommige types en dan bedoel ik voordringen, geen ruimte vrijhouden om te passeren, je afsnijden. Maar daar zal ik nog wel eens apart een stukje over schrijven!
* De bijna hysterische aandacht voor de kindjes en vooral voor Sophie. Het is natuurlijk heel lief bedoeld allemaal en ze is ook vreselijk schattig natuurlijk, maar als er voor de 57e keer op een dag iemand in de kinderwagen wil duiken om in haar wangetjes te knijpen, ben je er ongeveer wel klaar mee zeg maar. Nou ja, ze wordt vanzelf groot zullen we maar zeggen.
* En natuurlijk het belangrijkste: hoewel de Skype en de email op volle toeren draaien, is iedereen die ons lief is toch wel heel ver weg. Dat besef is er heel erg, maar ja, that’s life! Om het leed een beetje te verzachten, hebben we een ‘wall of face’ gemaakt in de woonkamer, zie foto. Hang je er nog niet bij, mail dan even een foto en voor degenen met de kleine kindjes, af en toe een update van het kroost is leuk, want we moeten wel een beetje bijblijven natuurlijk!

Tot slot, bedankt voor jullie reacties, e-mails, kaartjes, echt heel fijn allemaal!