Van het kastje naar de muul

Vandaag had ik mijn eerste, van ongetwijfeld vele, kastje naar de muul-situaties. Onze compound heeft een clubhuis waar je als bewoner gebruik kunt maken van de gym, de sauna, pedicure, schoonheidsspecialiste, een binnenspeelplaats en nog wat andere dingen. Hiervoor moet je wel lid worden en een jaarlijkse bijdrage betalen, maar die is zeer schappelijk. Kortom, dat wilden we wel en al in ons eerste weekend hadden we geïnformeerd hoe we aan zo’n lidmaatschap konden komen. Hiervoor moesten we bij het managementoffice zijn, maar dat kon alleen doordeweeks. Prima, doen we het een andere keer. Het managementoffice bel je als er iets stuk is in huis of als je bijvoorbeeld drinkwater nodig hebt, maar waar het kantoor nou fysiek zat was mij tot vandaag nog niet duidelijk. Afijn, het was erg warm vandaag, dus maar niet op pad en een mooie dag om zo’n pasje te regelen. Met Sophie in de buggy ging ik naar het clubhuis, met buggy zes trapjes op naar de receptie. Waar is het managementoffice? Meisje 1 kijkt verschrikt en roept Meisje 2. Meisje 2 weet het ook niet en roept Meisje 3. Meisje 3 verwijst me naar beneden, zeker 25 trapjes af. Ik wist al bijna zeker dat ik dit voor niets aan het doen was en ja hoor, bij de balie van de gym, neee, managementoffice zit niet hier, naar buiten en naar rechts, bij de portiersloge aan de andere ingang. 25 trapjes op en weer 6 af, eindje lopen naar de andere kant van de compound. Dag portier, weet u het managementoffice? Ik spreek geen Engels, ik bel ze wel even. Hallo managementoffice, ik wil naar jullie toekomen om lid te worden van het clubhuis, waar zitten jullie? U wilt gebruikmaken van de faciliteiten? Jazeker. OK, geef de telefoon maar weer aan de portier. De portier snapt het nu en gaat me voor op het fietsje de parkeergarage in (?). Na weer een eindje lopen sta ik bij de ondergrondse ingang van…. het clubhuis. Hier was ik dus net geweest. Ja, nee, hier moet je echt zijn. Gloeiende, gloeiende! Goed… ik zoek het zelf wel uit. Mmmmm…een donker gangetje, kijk nou eens, kantoren! Aha een aardige dame die ook geen Engels spreekt. Dan maar de general manager van de golfclub, spreekt ook geen Engels, maar ga maar lekker even zitten met de baby, er komt iemand aan. Zou ik nou eigenlijk wel in het managementoffice zitten? Heee, daar komt iemand aan. Nee maar!! Het is Meisje 3, plus de jongen van de balie van de gym!! Waar hadden we die twee eerder gezien. Oooooh, je wilt lid worden van het clubhuis, zeg dat dan! 50 trapjes omhoog naar het businesscenter. HOZANNA! Hier moest ik zijn. Het kantoortje is naast de receptie van het clubhuis, vijf meter van waar ik mijn speurtocht drie kwartier geleden begonnen was…op de begane grond dus.
Maar goed, formuliertje invullen en RMB 4.000 betalen voor het hele jaar. Dat kan alleen contant mevrouw. Zucht, zoveel heb ik natuurlijk niet in mijn portemonnee. Ik ben zo terug. Op naar de bank en met de Chinese pinpas geld tappen. Aiii. Dat kan maar met RMB 2.500 tegelijk. O gelukkig, je kan meerdere keren achter elkaar pinnen. Zal ik gelijk maar even eten halen voor vanavond, ik ben nou toch bij de winkels?
Ja hallo, daar ben ik weer met de centjes, is het goed zo? En ja hoor, er werd een pasje aangemaakt. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat er op het pasje ruimte was vrijgemaakt voor het plaatsen van een pasfoto die ik uiteraard niet had. Als je nu om een foto vraagt, ga ik gillen! Maar gelukkig, er hoefde geen foto op. Nou, hehe, we kunnen naar de gym en naar de sauna. Had ik de hoeveelheid trapjes en de buitentemperatuur van 36 graden al genoemd? En de locatie van het managementoffice? Geen idee.